Kamila Czajkowska

magister psychologii, specjalista psychoterapii uzależnień, dyplomowany psychoterapeuta po szkole psychoterapii INTRA w nurcie humanistyczno-doświadczeniowym.

Absolwentka Społecznej Psychologii Klinicznej na Uniwersytecie SWPS. Ukończyła 4-letnie szkolenie psychoterapeutyczne w podejściu integracyjnym prowadzone przez Ośrodek Pomocy i Edukacji Psychologicznej INTRA w Warszawie, którego osią jest psychoterapia humanistyczna. Jest on rekomendowany przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne (PTP). Ukończyła Studium Pomocy Psychologicznej oraz Studium Terapii Uzależnień i Współuzależnienia akredytowane przez Państwową Agencje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. W 2014r. uzyskała Certyfikat Specjalisty Psychoterapii Uzależnień nr 1441 umożliwiający samodzielne prowadzenie psychoterapii.

Doświadczenie zawodowe zdobywała w Państwowych placówkach Służby Zdrowia m.in. w: Szpitalu Praskim w Warszawie, Poradni Leczenia Uzależnień oraz Oddziale Dziennym w ramach Centrum Odwykowego w Warszawie, Poradni Leczenia Uzależnień w Działdowie, Szpitalu MSWiA w Otwocku. Stowarzyszeniu Rodzin Abstynenckich – prowadząc grupę wsparcia Poza lecznictwem odwykowym ma doświadczenie w poradnictwie psychologicznym oraz interwencji kryzysowej. Kompetencje w tym obszarze zdobywała, m.in. w Fundacji Dzieci Niczyje jako konsultant Telefonu Zaufania 116 111. Od 2017r. prowadzi prywatną praktykę psychoterapeutyczną, psychoterapię indywidualną osób dorosłych Udziela wsparcia psychologicznego w Punkcie Konsultacyjno-Informacyjnym w Stanisławowie.

Prowadzi warsztaty psychologiczne w Klubie Seniora „Aktywni-Pozytywni” oraz wykłady psychoedukacyjne dla sołectw. Autorka publikacji w czasopiśmie „Terapia osób uzależnionych i ich bliskich” pt. „Rola telefonów zaufania w przeciwdziałaniu przemocy” oraz kilku artykułów w gazecie o charakterze psychoedukacyjnym.

Lubię pracować metaforą. Gdybym miała jej użyć w stosunku do psychoterapii to wyobrażam sobie jako ją drogę. Można podróżować samemu i szukać celu, można również iść z drugą osobą. Ona pokazuje znaki i proponuje kierunek – jednak go nie narzuca. Zachęca, żeby zawrócić i zobaczyć całe życie od początku, robiąc przystanki przy wszystkich istotnych momentach. Zwraca uwagę na czerwone i zielone światło oraz gdzie warto się zatrzymać. Tym towarzyszem jest jest psychoterapeuta. Razem oglądają aktualną drogę i wytyczają właściwą trasę. Psychoterapeuta nie wie lepiej od klienta jaki jest właściwy kierunek. Tworzy się przestrzeń na omawianie ich relacji. Często odzwierciedla ona to, co dzieje się w relacjach klienta z innymi. Celem jest lepsze zrozumienie siebie, swojego ciała i własnych uczuć, żeby mieć jasność, że ta droga jest dla tej osoby właściwa i jej własna.

W pracy psychoterapeutycznej najpiękniejsza jest unikatowość doświadczania. Nie ma dwóch takich samych procesów leczenia, tak jak nie ma dwóch takich samych problemów. Każda historia, jest niepowtarzalna i nigdy nie jest za późno na zmiany. I do tego właśnie doświadczania swojego życia i wytyczania własnej drogi serdecznie zapraszam.